kunstgras

trefwoord: spelende mens

Locatie: Schouwburgplein. Bezocht: 24-09-2017

The Flying Grass Carpet (https://www.flyinggrasscarpet.org/) is geen vliegend sprookjestapijt uit 1001 nacht. Dit gigantische, veelkleurige, ruim zes ton wegende, kunstgrastapijt vliegt daadwerkelijk de wereld rond. Op de plaats van bestemming zorgt het voor een feestelijke ondergrond voor evenementen, bijeenkomsten of een stukje stadsleven. Afhankelijk van de locatie kunnen formaat of dessins worden aangepast. Sinds 2008 was het tapijt al op bezoek in o.a. Amsterdam, Berlijn, Madrid, Tenerife en zelfs in Shenzhen (China).

Het idee kwam van twee Rotterdamse ontwerpbureaus, HUNK-design en Studio ID Eddy. Zij streven ernaar om het leven van stedelingen gelukkiger te maken door een aantrekkelijk ingerichte stad. De ontwerpers spreken over ‘interventies’. Ze doelen op kunstzinnige acties, die de relatie tussen openbare ruimte, gebouwde omgeving en lokale gemeenschappen kunnen versterken. In veel grote steden woedt een nieuwe klassenstrijd. Oude volksbuurten veranderen in kantoren en dure nieuwbouwwijken. De bewoners voelen zich daar niet thuis of nog erger, ze worden gedwongen hun vertrouwde huis en omgeving te verlaten.

Die ontwikkelingen en de kritiek erop zijn niet nieuw. Begrippen als ‘gentrificatie’ en ‘stedelijke interventies’ stammen al uit de jaren ’60, geïntroduceerd door socioloog Ruth Glass. In die tijd kwam de Situationistische Internationale op, een kunstzinnig-politieke beweging met marxistische, dadaïstische en surrealistische opvattingen. De SI maakte naam tijdens de Parijse opstand van 1968. De Nederlandse kunstenaar Constant Nieuwenhuijs was kortstondig SI-lid en, net als Jasper Grootveld, ook een voorman van Provo. Zijn utopische ontwerp voor een stad van de toekomst, ‘New Babylon’, verbeeldt het situationistische verzet tegen een kapitalistische stedenbouw, die de behoeften en verlangens van de spelende, creatieve mens onderdrukt. Voor veel van zijn ideeën vond Constant inspiratie in het boek Homo Ludens van historicus Johan Huizinga.

Het Schouwburgplein, in 1996 heringericht door Adriaan Geuze, wordt soms het lelijkste plein van het land genoemd. Dat is wel érg negatief uitgedrukt, maar een mooi plein is het zeker niet. Wonderlijk hoe een tapijt van kunstgras toch kan zorgen voor een metamorfose. Van augustus 2017 tot oktober 2018 was het plein omgetoverd tot een eigentijdse lusthof (hortus ludus). Het vliegend tapijt komt vast nog wel eens terug…

Albumfoto’s

 

 

.